W poszukiwaniu idealnego routera OpenWrt

Router z niestandardowym oprogramowaniem (OpenWrt) to podstawowe urządzenie w mojej domowej sieci, ale używam go również w środowisku biznesowym jako główne urządzenie, i wszystko działa świetnie.

W przeszłości używałem DD-WRT na moich routerach. Mimo że ich projekt wciąż się rozwija, uznałem, że nie spełnia obecnych potrzeb.

Użycie OpenWrt ściśle zależy od urządzenia – routera, którego używam. Zawsze wybieram urządzenie, które będzie dla mnie odpowiednie i nie ugnie się pod naporem obciążenia.

Kiedy zaczynałem swoją przygodę z OpenWrt, używałem dość taniego urządzenia, jak Asus RT-AC57U. Szybko zdałem sobie sprawę, że potrzebuję więcej miejsca na dane, więcej RAM-u i większej mocy obliczeniowej. Przeszedłem na Linksys WRT3200, następnie zmieniłem go na Linksys MR8300, by ostatecznie wrócić do Linksys WRT32x (starszego brata WRT3200). WRT3200 działa w mojej pracy do dziś, ponieważ jest to bardzo wydajne urządzenie.

W domu zdecydowałem się na import z USA urządzenia Askey RT4230W REV6 (znanego również jako RAC2V1K) i zmianę oprogramowania na OpenWrt.

To urządzenie, oryginalnie od Spectrum, ma 1 GB RAM, 512 MB pamięci i procesor Dual-Core (Qualcomm Atheros IPQ8065) o taktowaniu 1700 MHz.

Ma również jeden port USB 3.0, który moim zdaniem jest minimalnym wymaganiem dla routera. Kupowanie routerów z USB 2.0, zwłaszcza gdy planujesz podłączyć do niego dysk twardy, to moim zdaniem strata pieniędzy, nie wspominając już o prędkości!

Te parametry uznałem za absolutne minimum dla zaawansowanych użytkowników (takich jak ja), którzy chcą korzystać z OpenWrt w sposób wykraczający poza podstawową konfigurację.

Jednak we wszystkich tych urządzeniach zauważyłem główny problem, jakim było WiFi. WiFi w Asusie było jedynie „ok”, w Linksys sprawiało wiele problemów, a siła sygnału i jego zasięg były bardzo słabe. W Askey (RAC2V1K), ze względu na jego konstrukcję, chipy WiFi są umieszczone tuż pod wentylatorem (który znajduje się na spodzie urządzenia). Proces chłodzenia całego systemu powoduje przegrzewanie się chipa WiFi 2.4 GHz, co prowadzi do jego sporadycznych awarii.

Postanowiłem, że nie będę korzystać z WiFi w tym, ani w żadnym innym moim urządzeniu, zarówno w Askey (RAC2V1K) w domu, jak i w Linksys WRT3200 w pracy.

Moja decyzja o wyłączeniu WiFi w tych urządzeniach wynika również z innych powodów.

Obecnie technologia WiFi staje się kolejnym punktem marketingowym dla dostawców szerokopasmowego internetu. Od WiFi 5 do WiFi 6, teraz głównym argumentem sprzedaży jest WiFi 7, mimo że tylko niewielka liczba urządzeń to obsługuje, a jeszcze mniej routerów na rynku oferuje tę technologię.

Moc obliczeniowa mojego routera, pamięć i przestrzeń są wystarczające na najbliższą przyszłość, a ja nie chcę szukać OpenWrt z WiFi 7, które również spełniałoby wszystkie inne wymagania. To bardzo trudne i staje się bardzo kosztowne.

W pracy używam dedykowanych urządzeń WiFi do stworzenia sieci mesh. Główne urządzenie jest podłączone do routera przez kabel LAN. WiFi działa niezależnie od OpenWrt, ale wszystko nadal jest zarządzane z poziomu routera (DHCP). Pozwala mi to na aktualizację technologii sieci WiFi w razie potrzeby, niezależnie od routera. Sieć, wszystkie komputery podłączone kablami, może działać bez przerw przez dłuższy czas.

W domu zastosowałem takie samo podejście. Ze względu na zawodność chipów WiFi w Askey (RAC2V1K), zdecydowałem się na TP-Link RE700X do stworzenia mojej domowej sieci bezprzewodowej (WiFi 6).

Muszę przyznać, że TP-Link RE700X spełnił wszystkie oczekiwania i odciążył moje urządzenie OpenWrt od obsługi WiFi. Oferuje świetne prędkości i zasięg.

Używam różnych SSID (nazw sieci WiFi) dla sieci 2.4 GHz i 5 GHz.

Oczywiście ustawiłem to urządzenie w trybie Access Point i wyłączyłem DHCP, więc wszystko nadal zależy od OpenWrt w zarządzaniu adresami IP, ruchem sieciowym itp.

W pracy WRT3200 ma dwa porty USB, jeden 2.0 i drugi 3.0. Korzystam z obu, jeden do zapewnienia zapasowego połączenia 4G, a drugi do podłączenia zapasowej baterii APC.

W domu potrzebuję tylko jednego portu, ale musi to być USB 3.0, ponieważ używam go do dodania dodatkowej przestrzeni dyskowej w mojej sieci lokalnej.

Większość urządzeń, których używam w domu, jest podłączona do sieci bezprzewodowej. Przewodowo mam podłączone tylko TP-Link RE700X i Apple TV (choć mogę je również przełączyć na połączenie bezprzewodowe). Więc oprócz portu WAN będę potrzebował co najmniej 1-2 wolnych portów LAN w moim „idealnym” routerze, ale nawet to można rozwiązać za pomocą prostego, niezarządzanego switcha.

Switch 2.5Gigabit, taki jak TP-Link TL-SG105-M2, kosztuje £69.99, podczas gdy Gigabit Network Switch, taki jak TP-Link TL-SG105S, kosztuje około £16 na Amazon UK.

OpenWrt One

Nie tak dawno temu (29 listopada 2024), osoby stojące za projektem OpenWrt zaprezentowały swoje pierwsze urządzenie dedykowane OpenWrt i nazwali je OpenWrt One.

Cieszy fakt, że dostępne jest urządzenie dedykowane w przystępnym zakresie cenowym, jednak nie uznałem go za interesujące dla mnie z kilku powodów.

Wyposażono je w dwurdzeniowy procesor, który powinien zapewnić wystarczającą moc obliczeniową dla większości użytkowników.

Miałem w przeszłości Linksys MR8300, który był wyposażony w czterordzeniowy procesor, ale taktowany na 717 MHz i jego wydajność (moc obliczeniowa) była słaba.

Tutaj pojawia się pierwszy brak tego urządzenia. 256 MB pamięci bez „oczywistych” opcji rozszerzenia szybko rozczaruje użytkowników, którzy chcą dodać więcej pakietów i korzystać z urządzenia przez dłuższy czas. Zauważyłem, pracując z WRT3200 (256 MB) w pracy i RAC2V1K (512 MB), że będzie to wymagało pewnych kompromisów. Posiadanie urządzenia stworzonego z myślą o OpenWrt, ale od początku ograniczonego, jest trochę rozczarowujące. Rozumiem, że chcą utrzymać dobry stosunek jakości do ceny, ale wątpię, czy takie rozwiązanie sprawdzi się na dłuższą metę, i już wyjaśniam dlaczego.

Teoretycznie można to rozszerzyć, korzystając z innych opcji przechowywania, poprzez gniazdo M.2 2242/2230 dla dysku NVMe SSD (PCIe gen 2 x1).

Przynajmniej to urządzenie wyposażono w wystarczającą ilość pamięci RAM, która zadowoli większość użytkowników, ale w połączeniu z małą pamięcią na dane to strzał w stopę na samym początku.

Kolejny strzał w stopę to wyposażenie urządzenia w wolny port USB 2.0.

Jest to poniekąd głupie, ponieważ nawet urządzenia takie jak Raspberry Pi od dawna mają USB 3.0. Ignorując możliwości WiFi tego urządzenia (jak opisałem na początku), nie widzę sensu inwestowania w OpenWrt One, skoro Raspberry Pi 5 (wydany 23 października 2023) lepiej sobie poradzi (a gdy 9 stycznia 2025 ogłosili model z 16 GB RAM, różnica stała się jeszcze większa).

Urządzenie, w przeciwieństwie do typowego routera, ma tylko dwa porty LAN – jeden, który będzie wykorzystany do głównego połączenia internetowego (WAN, 2.5Gbit), i drugi do sieci lokalnej (1Gbit).

Wszyscy przyzwyczailiśmy się do co najmniej 5 portów: jednego WAN i czterech LAN. To ograniczenie zmusi nas do zastosowania przełącznika, jeśli chcemy podłączyć więcej niż jedno urządzenie przez kabel LAN. Nawet jeśli jest to kompromis, który rozumiem, zaawansowani użytkownicy już mają to wprowadzone.

Jak wspomniałem, WiFi nie jest mi potrzebne na samym routerze OpenWrt i osobiście, biorąc pod uwagę obecne tempo wdrażania nowych standardów WiFi, gorąco polecam porzucenie obsługi WiFi i skupienie się na większą pamięć na dane oraz szybszy port USB.

Szkoda, że OpenWrt One nie będzie czymś, co mogę polecić, jednak nadzieja nie jest stracona.

Warto wspomnieć, że OpenWrt One nie jest oficjalnie wspierane w aktualnej stabilnej wersji OpenWrt 23.05. Trwają prace nad wersją 24.10, która w momencie pisania tego tekstu znajduje się w fazie rc5 (Release Candidate 5). Nie jest to duży problem, ponieważ oczekuję, że wersja 24.10 zostanie szybko ukończona, ale oznacza to, że urządzenie zostało wydane, ale nie jest jeszcze gotowe do wdrożenia w środowisku produkcyjnym.

Zacząłem szukać dalej urządzenia, które bardziej odpowiadałoby moim potrzebom, ale nie zrujnowałoby mojego budżetu.

Od zawsze interesowała mnie firma GL.iNet i ich urządzenia, które standardowo są dostarczane z oprogramowaniem opartym na nieco przestarzałym, ale zmodyfikowanym OpenWrt (21.02, wydanym 4 września 2021).

Ich urządzenia są szeroko wspierane przez społeczność OpenWrt, co pozwala nam na wgranie najnowszej stabilnej wersji OpenWrt, czyniąc je doskonałą bazą do wdrażania OpenWrt w środowisku produkcyjnym.

Jednak w przeszłości urządzenia te (zwłaszcza te z budżetowego przedziału cenowego) odstawały pod względem specyfikacji, a to, które znalazłem, które mogłoby potencjalnie zastąpić moje RAC2V1K lub WRT3200, było poza moim zasięgiem finansowym.

Sytuacja zmieniła się niedawno, gdy firma zaprezentowała odświeżone urządzenia. Nie monitoruję ich produktów na co dzień, ale dopiero po wydaniu OpenWrt One zacząłem szukać w ich ofercie czegoś, co mogłoby być idealnym routerem OpenWrt.

GL.iNet Brume 2

Brume 2, czyli GL-MT2500, nie jest nowym urządzeniem (wydane w październiku 2022), ale gdy pierwsza wersja Release Candidate nadchodzącego OpenWrt 24.10 została wydana, dodano wsparcie dla GL.iNet GL-MT2500, co skłoniło mnie do sprawdzenia, czym jest to urządzenie i ile kosztuje. Byłem pozytywnie zaskoczony, ale jednocześnie zacząłem kwestionować sens wydania urządzenia OpenWrt One.

Brume 2 ma ten sam procesor co OpenWrt One.

Tutaj różnica jest ogromna. Dla OpenWrt i przechowywania pakietów, urządzenie wyposażono w 8 GB (8192 MB) pamięci masowej. W porównaniu do 256 MB w OpenWrt One wybór jest oczywisty.

To urządzenie wyposażono w 1 GB pamięci DDR4 RAM (1024 MB), tak samo jak OpenWrt One.

W porównaniu do OpenWrt One, Brume 2 ma USB 3.0 zamiast 2.0. To ogromna różnica i kluczowy aspekt dla osób takich jak ja, które chcą wykorzystać ten port do podłączenia dysku twardego USB do przechowywania plików w sieci.

Podobnie jak w OpenWrt One, urządzenie ma tylko 2 porty – WAN z 2.5 Gbit i LAN z 1 Gbit. Jak wspomniano, prawdopodobnie będę potrzebował switcha, aby podłączyć więcej urządzeń w mojej sieci, ale to nie jest problemem (jak już wcześniej wspomniałem).

Brume 2 nie posiada żadnych możliwości WiFi, co dla mnie jest zaletą. Jak wspomniałem na początku, biorąc pod uwagę obecny rozwój standardów WiFi, jeśli będę chciał przejść z WiFi 6 (OpenWrt One) na WiFi 7, wystarczy, że zmienię mój TP-Link RE700X, zamiast wymieniać cały router OpenWrt.

Co ciekawe, OpenWrt oficjalnie „dopiero co” dodało wsparcie dla Brume 2 w nadchodzącym 24.10, podczas gdy na oficjalnej stronie napisano, że działa on na OpenWrt 21.02, które jest prawdopodobnie bezpośrednio zmodyfikowanym oprogramowaniem przez firmę GL.iNet dla ich urządzeń.

Nie jestem zainteresowany używaniem ich oprogramowania, a bardziej chciałbym skupić się na ich sprzęcie, gdy tylko wersja 24.10 stanie się stabilna (co powinno nastąpić w ciągu najbliższych tygodni).

Jak wspomniano wcześniej, gdy wydano OpenWrt One, jego twórcy chcieli stworzyć urządzenie wsdzystko w jednym (All-In-One), które jednak wymagało kompromisów w zakresie komponentów, aby utrzymać przystępny przedział cenowy.

Dodali WiFi, ale poświęcili to na rzecz słabej pamięci masowej i wolnego portu USB. To dało cenę $89 (ok. £73), po „wirtualnym” zastosowaniu 50% zniżki na AliExpress od ceny, której nigdy nie było!

Brume 2 jest dostępny w dwóch wersjach – w obudowie plastikowej i w aluminiowej.

Aluminiowa wersja jest nieco droższa, kosztując £63.90, w porównaniu do wersji plastikowej, która kosztuje około £50.90 w oficjalnym sklepie.

Przy ograniczonym budżecie £50.90 (nawet £63.90) to świetna cena za taki sprzęt. Nawet jeśli trzeba zainwestować w urządzenie WiFi (jak TP-Link RE700X, które posiadam), nadal uważam, że na dłuższą metę jest to lepsze podejście niż inwestowanie w OpenWrt One.

Gdy zdecyduję się przejść z WiFi 6 na WiFi 7, nie będę musiał nic robić z moim urządzeniem OpenWrt (Brume 2), wystarczy, że wymienię urządzenie na jedno z takich:

• RE800BE (BE19000 Tri-Band Wi-Fi 7 Range Extender)
• RE655BE (BE11000 Tri-Band Wi-Fi 7 Range Extender)
• RE550BE (BE9300 Tri-Band Wi-Fi 7 Range Extender)

Lub, przy ograniczonym budżecie, bardziej prawdopodobnie wybiorę:

• RE235BE (BE3600 Dual-Band Wi-Fi 7 Range Extender)

Gdy zacząłem zastanawiać się nad wymianą mojego RAC2V1K, pomyślałem także o poborze mocy mojego obecnego urządzenia. Ceny energii tak bardzo wzrosły, że każda oszczędność ma znaczenie.

RAC2V1K zasilany jest przez 12V DV 2.5A, a maksymalne zużycie wynosi 30 watów.

Brume 2 korzysta ze standardowego ładowania USB-C o mocy 5V 2A, co oznacza maksymalnie 10 watów potrzebnych dla urządzenia.

OpenWrt One wykorzystuje USB-PD o wartości 15V 2A, co daje 30 watów.

Na razie niczego jeszcze nie wymieniam, ponieważ czekam na stabilne wydanie OpenWrt 24.10, ale już mam plan, jakie urządzenie wykorzystam w tym celu.

Rok 2025 zapowiada się ekscytująco.

Stabilna wersja OpenWrt 24.10.0 została wydana 6 lutego 2025 roku.