Światłowód Toob 900Mbps na moim routerze - Linksys MX4200

Nadszedł dzień, w którym mój światłowód Toob Fibre 900/900Mbps za 25 funtów miesięcznie, za pośrednictwem infrastruktury CityFibre, został wreszcie zainstalowany.

Po podłączeniu wszystkich kabli, nowy router Toob został uruchomiony i rozpocząłem testowanie.

Ku mojemu zaskoczeniu, Toob przestawił się na inny model Linksys Velop, niż początkowo się spodziewałem. Otrzymałem Linksys SPNMX56 (dokładniej SPNMX56TB), który domyślnie jest wyposażony w port WAN 2,5 Gbps.

Z mojego poprzedniego wpisu, w którym wybrałem Linksys MX4200 za 40 GBP jako mój następny router, przeprowadziłem analizę moich potrzeb i doszedłem do wniosku, że port WAN 1 Gbps jest dla mnie wystarczający. Podejście Toob, aby zastosować port 2,5 Gb/s, jest myśleniem bardziej przyszłościowym. Jeśli będą chcieli oferować szybsze pakiety, nie będą musieli wymieniać sprzętu. Dla moich potrzeb i połączenia 900Mbps, port 1 Gbps (1000Mbps) jest bardziej opłacalny.

Wracając do początkowej konfiguracji Toob.

Ich urządzenie jest wyposażone w następujące elementy:

Procesor: Czterordzeniowy procesor taktowany zegarem 1 GHz Pamięć flash: 128 MB (nieoficjalnie ujawniono) RAM: 256 lub 512 MB (nieoficjalnie ujawniono) WAN: 1 × port WAN 2,5 Gb/s LAN: 3 × porty Ethernet 1 Gb/s Brak portów USB Wymiary: Rozmiar: 86 × 86 × 185 mm

Wiedziałem, że nie będę używał ich routera, dlatego szybko, po zakończeniu pracy instalatorów i uruchomieniu usługi, podłączyłem kabel Ethernet z pudełka CityFibre do portu WAN mojego (obecnie używanego z Virgin Media) Askey RT4230W REV6 (RAC2V1K) i sieć zaczęła działać tak, jak wcześniej.

Skorzystałem z usługi Toob One Touch Switch, aby odejść od Virgin Media. Zaraz po uruchomieniu światłowodu Toob, otrzymałem od Toob e-mail z informacją, że usługa jest aktywna, a mój router Virgin przestał dostarczać internet.

Ku mojemu zaskoczeniu, nie była potrzebna żadna konfiguracja; wszystko zostało załatwione przez skrzynkę CityFibre, która za pośrednictwem DHCP dostarczyła wszystko, co było potrzebne. Nie było potrzeby kontaktowania się z Obsługą Klienta Toob, aby to zrobić (oficjalnie doradzają na swojej stronie internetowej, że można użyć własnego routera, ale trzeba najpierw z nimi porozmawiać), ani nawet klonowania MAC:ID routera Toob na nowy, aby uzyskać połączenie. Świetnie!

Szybko podłączyłem Linksys MX4200v2, którego będę używał jako mojego nowego urządzenia, aby zobaczyć, że również on zadziałał zaraz po podłączeniu kabla Ethernet prowadzącego ze skrzynki CityFibre do portu WAN na routerze. Nie musiałem nawet ponownie uruchamiać skrzynki CityFibre. Rewelacja!

Usługa Toob jest domyślnie świadczona, poprzez sieć CityFibre, z wykorzystaniem protokołu IPv6 wraz z IPv4. Jesteś jednak umieszczony za Toob CG-NAT, więc nie otrzymasz publicznego adresu IP.

Jeśli wykupisz 18-miesięczny produkt Toob, możesz kupić statyczny adres IPv4, który nie jest częścią CG-NAT.

Wspaniale jest w końcu móc korzystać z internetu przez IPv6 bez potrzeby używania tuneli!

Z powodu braku zewnętrznego adresu IPv4, muszę zapomnieć o używaniu WireGuard do łączenia się z moją siecią przez VPN, ale nadal mogę to zrobić, używając alternatywnego podejścia z CloudFlare Zero Trust, alternatywą dla VPN.

To, i inne rzeczy, będę intensywnie testował w ciągu najbliższych dni.

Szybko zauważyłem, że maksymalne prędkości pobierania, łącząc się przez Wi-Fi udostępniane przez punkt dostępowy ustawiony z TP-Link RE700x, wynosiły około 500Mbps przy pobieraniu i nieco ponad 600Mbps przy wysyłaniu. Zacząłem się zastanawiać, czy to z powodu tej jednej różnicy, że jest to 2.5Gbit WAN?

Podłączyłem się do routera kablem Ethernet. Mogłem bez problemu osiągnąć maksimum; zatem to nie jest problem.

Podłączyłem router Toob, aby wykonać kilka pomiarów, i zarówno przez Ethernet, jak i Wi-Fi udostępniane przez sam router, mogłem osiągnąć maksymalne prędkości, zgodnie z reklamą.

Po dalszych testach ponownie połączyłem się z routerem i raz jeszcze sprawdziłem prędkości przez Wi-Fi.

Zauważyłem, że Wi-Fi na nim działało na częstotliwości 160MHz na 5GHz, co pozwoli uzyskać maksymalną prędkość 2400Mbps.

Używam poręcznej aplikacji o nazwie WiFi Signal: Strength Analyzer, która pokazuje statystyki dla takich nerdów jak ja.

Sprawdziłem prędkości na stronie speedtest i bez problemu udało mi się uzyskać to, co było reklamowane, czyli 900/900.

Pozostawiając router Toob podłączony, podłączyłem MX4200v2 do portu LAN, a mojego laptopa również przez port LAN do niego (MX4200v2), aby sprawdzić, czy mogę uzyskać pełne prędkości, nawet gdy router jest za routerem.

Odpowiedź brzmiała Tak!

MX4200v2 zapewnił, przez port LAN, maksymalne prędkości, takie same jak przy bezpośrednim podłączeniu do portu LAN routera Toob.

Wspaniale!

Następnie zauważyłem, że z moim WiFi z TP-Link RE700X pojawił się problem.

Mimo że działał jako Access Point i był podłączony kablem Ethernet Cat.6 bezpośrednio do routera, prędkości WiFi na 5GHz były ograniczone do 80MHz, a rzeczywiste prędkości, które mogłem uzyskać, wynosiły około 500Mbps pobierania i nieco więcej wysyłania.

RE700X jest reklamowany jako obsługujący 160MHz, ale dlaczego to nie działa?

Udałem się do panelu konfiguracji RE700X, aby zmienić – wymusić 160MHz dla sieci 5GHz, w ustawieniach, ponieważ nie było to możliwe przez aplikację Tether.

W końcu to nieco zwiększyło prędkości.

I testy prędkości również się poprawiły.

Biorąc pod uwagę, że mam już wiele innych urządzeń podłączonych do 5GHz i korzystających z tej częstotliwości, wyniki są akceptowalne. Szkoda, że 160MHz nie jest domyślnie włączone.

Nadszedł czas, aby usunąć router Toob i ponownie podłączyć MX4200v2 bezpośrednio, a następnie powtórzyć testy.

Teraz, używając Linksys MX4200v2 bezpośrednio z połączeniem światłowodowym, otrzymuję to, czego chcę, 900Mbps przy pobieraniu i 900Mbps przy wysyłaniu, oba osiągnięte!

Linksys MX4200v2 – Usprawnienia

Wcześniej na mojej stronie, gdy używałem Linksysa MR8300, pisałem, jak włączyć użycie wszystkich procesorów do sterowania pakietami na routerze, który miał więcej niż dwa rdzenie procesora.

MX4200v2 to kolejny router, na którym by to się przydało, ale w najnowszej serii OpenWRT 24.10 wprowadzono kilka zmian, które ułatwiają te rzeczy i udostępniają je za pośrednictwem przeglądarki internetowej.

Jeśli przejdziesz do Sieć > Interfejsy, w zakładce Globalne opcje sieciowe znajduje się opcja, domyślnie włączona, Packet Steering.

Jest tam jednak dodatkowa opcja, którą można zmienić, więc zróbmy to, ustawmy ją na Włączone (wszystkie procesory).

Zmieniłem również Steering flows (RPS) z Standardowy: brak na Sugerowany: 128.

Ale to nie wszystko.

Przeszedłem do Sieć > Zapora sieciowa i w sekcji Odciążanie routingu/NAT ustawiłem Typ odciążania przepływu na Odciążanie przepływu sprzętowego, ponieważ to urządzenie (MX4200v2) ma dodatkowe funkcje w tle, a jeśli opcja jest dostępna, warto spróbować, zamiast polegać tylko na Odciążaniu przepływu programowego.

Test Bufferbloat

Nadszedł czas na szersze testy, zgodnie z prośbą w komentarzach do mojego innego wpisu.

Po zastosowaniu zaledwie kilku usprawnień, które uważam za konieczne, przeprowadziłem Test Buforowania i Prędkości Internetu.

Zrobiłem to, podłączając się kablem Ethernet bezpośrednio do routera Linksys MX4200v2 za pomocą adaptera sieciowego ANKER 1 Gbps z moim komputerem Mac. Test został przeprowadzony, gdy inni domownicy nie korzystali z połączenia lub korzystali z niego w bardzo minimalnym zakresie. Test został uruchomiony w Google Chrome Canary w trybie incognito.

Prędkości nieco się wahały, ale ogólnie wszystkie szczytowe prędkości zostały osiągnięte, a wynik to A.

Wyniki były dobre, więc nawet nie muszę zawracać sobie głowy sprawdzaniem tego, co opisałem w moim poście Optymalizacja połączenia internetowego na routerze z OpenWrt, ale być może zajmę się tym później, gdy zajdzie taka potrzeba.

Moje połączenie jest na razie załatwione.

Zdecydowanie będę szukał jakiegoś niedrogiego routera OpenWrt, który będzie znacznie potężniejszy niż Linksys MX4200v2, ale na razie, za router za 40 funtów, nie mogę narzekać.

Moją następną inwestycją będzie wymiana TP-Link RE700X na coś, co może oferować WiFi 7. Obecnie jedynym przyzwoitym urządzeniem, które jest wystarczająco kompaktowe, a jednocześnie potężne, jest RE655BE (wzmacniacz zasięgu Wi-Fi 7 Tri-Band BE11000), ale z jakiegoś powodu nie jest jeszcze dostępny w Europie/Wielkiej Brytanii, dlatego muszę szukać dalej lub czekać.